Традыцыйная рамка, якой карыстаюцца вусныя гісторыкі пры аналізе ўспамінаў, – паняцце калектыўнай памяці ў разуменні сацыёлага Марыса Хальбвакса.

Па Хальбваксу, калектыўная памяць – гэта памяць пэўнай групы людзей, якая адрознівае яе ад іншых груп і якая перадаецца з пакалення ў пакаленне.

На сёння Беларусь мае значны комплекс вуснагістарычных крыніц, сабраны Беларускім архівам вуснай гісторыі. Гэта больш за 1200 ўспамінаў – пераважна, расказы вяскоўцаў 20-30-х гадоў нараджэння. І, сыходзячы са спецыфікі гэтай сацыяльнай групы, можна казаць пра некаторыя асаблівасці яе калектыўнай памяці.